|
"ທ່ີຈິງແລ້ວ, ເມ່ືອຖືກທຳຮ້າຍເທ່ືອໃດ ກໍຢາກກັບເມືອບ້ານທ່ີສຸດ, ຂ້ອຍກໍເຄີຍລະດົມໃຈເອງເມືອບ້ານ ແຕ່ພໍໄປຮອດໜ້າປະຕູກໍບໍ່ກ້າເຂົ້າ, ເພາະຂ້ອຍໄດ້ຮູ້ວ່າພໍ່ແມ່ແລະຍາດພ່ີນ້ອງຮູ້ສຶກຜິດຫວັງແລະໝົດຫວັງທ່ີສຸດຕໍ່ຂ້ອຍແລ້ວ…"
ເມ່ືອປີ 1999, ນາງເສິນຊືຊິນທ່ີໃຈເດັດແລະຢ້ານຄົນຫົວຂວັນ, ເລືອກເອົາວັນຄ້າຍວັນເກີດຂອງພໍ່ຄືວັນທີ 18 ມີນາ, ຊື້ເຂົ້າໜົມເຄັກກ້ອນໜ່ຶງກັບບ້ານ. ພ່ໍແມ່ພ່ີນ້ອງຍອມຮັບແລະປະເອີບໃຈນາງດ້ວຍຊວງເອິກອັນອົບອຸ່ນແລະນ້ຳຕາແຫ່ງຄວາມມ່ວນຊ່ືນ.
ເດືອນພຶດສະພາປີດຽວກັນ, ນາງເສິນຊືຊິນໄດ້ເສັງເຂົ້າວິທະຍາໄລກິລາໄຕເປ, ນາງໄດ້ນຸ່ງຊຸດແທຄວນໂດຝຶກແອບອີກ. ຍ້ອນເສຍເວລາ 3 ປີໄປລ້າໆ, ບັດນີ້ກັບຄືນມາແອບຢູ່ຫໍແທຄວນໂດອີກ, ຈ່ັງແມ່ນລຳບາກແທ້ໆ.
ດີໃຈຈົນນ້ຳຕາໄຫຼພາຍຫຼັງໄດ້ໄຊຊະນະແລ້ວ
ປີ 2000, ງານກິລາໂອລິມປິກໄດ້ຈັດຂຶ້ນຢູ່ທ່ີຊິດນີ, ຍ້ອນກ່ອນນີ້ສາມປີ ນາງບໍ່ມີຜົນການແຂ່ງຂັນ, ສະນັ້ນຈ່ຶງບໍ່ໃຫ້ເປັນນັກກິລາຕາງໜ້າໄຕເປຈີນໄປເຂົ້າຮ່ວມການແຂ່ງຂັນຢູ່ຊິດນີ. "ຂ້ອຍມີແຕ່ເບ່ິງໂທລະພາບແລະອ່ານໜັງສືພິມສົນໃຈນຳເພ່ືອນທໍ່ນັ້ນ, ຂ້ອຍບໍ່ຍິນຍອມຈັກດີ້. ຖ້າບໍ່ແມ່ນຍ້ອນຕົນເອງຄໍແຂງ, ຂ້ອຍຄວນແຂ່ງຂັນຢູ່ງານກິລາໂອລິມປິກແລ້ວ…"
ໃນງານກິລາອາຊີຕາເວັນອອກທ່ີຈັດຂຶ້ນຢູ່ຍ່ີປຸ່ນເມ່ືອປີ 2001, ນາງເສິນຊືຊິນໄດ້ໂປໂລຂຶ້ນອີກ, ຊິງໄດ້ຫຼຽນຄຳຫຼຽນທຳອິດແຕ່ຝຶກແທຄວນໂດຄືນມານີ້. ຈາກນັ້ນ, ນາງຊິງໄດ້ແຊມປຽນຢ່າງຕໍ່ເນ່ືອງໃນງານແຂ່ງຂັນຊິງຂັນໂລກທ່ີຈັດຂຶ້ນຢູ່ຫວຽດນາມແລະໃນງານເອຊຽນເກມປີ 2002 ທ່ີຈັດຂຶ້ນຢູ່ຟູຊານ.
1 2 3 4
|
