|
(ທ້າຍໄອຣເກີນ)
ຢູ່ບາແຫ່ງຫນຶ່ງຊື່ວ່າເຈ້ໂມ້ຝັງຢູ່ເຂດຊານລີໂຖນຂອງນະຄອນປັກກິ່ງ, ນັກຂ່າວໄດ້ພົບທ້າວໂອຣເອີເກີນທ່ີພວມສະແດງເປັນປະຈຳຢູ່ບາແຫ່ງນີ້.
ທ້າວໂອຣເກີນແມ່ນຊາວຫນຸ່ມທ່ີຮູບຄິງປານກາງແລະໃບຫນ້າເສາະໃສ,ເພິ່ນບໍ່ຊ່າງເວົ້າ,ການລົມກັບທ່ານແມ່ນເລີ່ມຈາກດົນຕີ.
ທ້າວໄອຣເກີນແມ່ນເກີດຢູ່ຄອບຄົວຕະກຸນຄູອາຈານເຜົ່າໄວອູເອີໃນເມືອງຄາຊືທ່ີເປະກັບຊາຍແດນພາກຕາເວັນຕົກຂອງຈີນ,ເພິ່ນເວົ້າວ່າ:ເມືອງຄາຊືແມ່ນເມືອງເກົ່າແກ່ເມືອງຫນຶ່ງທ່ີມີຊື່ສຽງດົງດັງດ້ານກະສິກຳ, ແຕ່ກ່ອນ ແມ່ນບ່ອນທ່ີເສັ້ນທາງຜ້າໄຫມບູຮານຕ້ອງຜ່ານ, ພົມປູພື້ນແລະຍົກຢູ່ເມືອງດັ່ງກ່າວມຊື່ລືນາມທ່ີສຸດ,ສິ່ງທ່ີສ້າງຄວາມປະທັບໃຈອັນເລິກເຊິ່ງກວ່າຫມູ່ໄວ້ໃຫ້ແກ່ຂ້າພະເຈົ້ານັ້ນແມ່ນດົນຕີຊົນເຜົ່າທ່ີເກົ່າແກ່ແລະສວຍງາມ.
ຕາມຊາບວ່າ, ປະຈຸບັນ ຢູ່ເມືອງຄາຊືຍັງນິຍົມຮ້ອງເພງຊັນມູກາມູ ເພງເກົ່າແກ່ກວ່າຫມູ່ຂອງເຂດຊິນຈ່ຽງ, ສ່ວນຊາວເຜົ່າໄວອູເອີຊ່າງຟ້ອນຊ່າງລຳນັ້ນກໍ່ແມ່ນຊາວຄາຊືເປັນແບບຢ່າງກວ່າຫມູ່.ທ້າວໄອຣເກີນກໍ່ແມ່ນເຕີບໃຫຍ່ຂຶ້ນໃນທ່າມກາງບັນຍາກາດດົນຕີຊົນເຜົ່າດ່ັງກ່າວ.
ທ້າວໄອຣເກີນໄດ້ເວົ້າຢ່າງເປີດອົກເປີດໃຈວ່າຕົນເອງບໍ່ໄດ້ຮັບການສຶກສາດ້ານດົນຕີຢ່າງເປັນລະບົບ, ແຕ່ຕັ້ງແຕ່ຄາວຍັງນ້ອຍກໍ່ມັກດົນຕີທ່ີສຸດ, ຄວາມຮູ້ທັງຫມົດກ່ຽວກັບດົນຕີແລະເຄື່ອງດົນຕີຂອງທ່ານລ້ວນແຕ່ແມ່ນຮຽນເອົງເອງ.ເພິ່ນເວົ້າວ່າ:ໃນເວລາຂ້າພະເຈົ້າອາຍຸ 8-9 ປີນັ້ນ, ພໍ່ເປັນຄູຢູ່ໂຮງຮຽນແຫ່ງຫນຶ່ງ, ທຳນອງດົນຕີຂອງເຄື່ອງດົນຕີເຄື່ອງຫນຶ່ງຂອງໂຮງຮຽນໄດ້ດູດດຶງຂ້າພະເຈົ້າ, ເຖິງວ່າໃນຄາວນັ້ນຂ້າພະເຈົ້າຍັງບໍ່ທັນຮູ້ວ່າມັນກໍ່ແມ່ນກິດຕາກໍ່ຕາມ, ແຕ່ກໍ່ແມ່ນເລີ່ມແຕ່ຄາວນັ້ນ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເລີ່ມເລືອກເອົາດົນຕີແລ້ວ.
1 2 3 4
|
